C'Mon C'Mon 3

C’Mon C’Mon 3

          ชั้นมาถึงสนามบินก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ก็แหงแหละ  ชั้นตื่นเต้นนี่หนาที่จะได้ไปอังกฤษเลยรีบออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงครึ่ง -*- เฮ้ออ ตอนนี้เริ่มมีนักเรียนแลกเปลี่ยนมารวมตัวกันเยอะแล้วต่างคนก็ต่างไม่รู้จักกันสงสัยชั้นคงต้องไปตีสนิทสักหน่อยดีกว่าเผื่อจะได้มีเพื่อนกับเค้าบ้าง อิอิ

(ชื่อคนอ่าน) : เฮ้ สวัสดี ^_^ เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนใช่มั้ย ?

ชั้นถามผู้หญิงตรงหน้าชั้น ดูๆแล้วชีน่าจะอายุประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับชั้นนี้แหละ ชีมองเสื้อที่ชั้นใส่แล้วลองมองเสื้อตัวเองเพื่อสังเกตว่าเราใส่เสื้อนักเรียนแลกเปลี่ยนเหมือนกัน

ชีตรงหน้า : อ่ออ ใช่จ้ะ ชั้นชื่อลูกอม แล้วเธอออออ ?

(ชื่อคนอ่าน) : อ่อ เอ้ออ ชั้นชื่อ (ชื่อคนอ่าน) นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะลูกอม ^_^  เธอไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนชั้นไรหรอ ?

ลูกอม : ม.5 น้ะ ^_^ เธอล่ะ ?

(ชื่อคนอ่าน) : ม.5 เหมือนกันจ้ะ ^_^ หวังว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันนะ ฮ่าๆ

ลูกอม : ชั้นก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ชั้นไม่มีเพื่อนเลยเนี่ยย เฮ้ออ

(ชื่อคนอ่าน) : เหมือนกันแหละน่าลูกอมม ชั้นคิดว่าเธอมีเพื่อนมาเรียนด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆ

ลูกอม : ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่มีหรอกจ้าาา เพื่อนชั้นสอบไม่ติดนะ ชั้นเลยต้องมาเรียนคนเดียวจะสละสิทธิก็คงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่จริงมั้ยล่ะ?  ฮ่าๆ ๆๆๆๆ

(ชื่อคนอ่าน) : ก็จริง ชั้นนะพยายามสอบตั้งหลายรอบกว่าจะติด ฮ่าๆๆๆๆๆ  ลูกอม เธอชอบ 1D หรอ ?

ชั้นเหลือบตาไปมองเห็นริสแบรนด์ที่ลูกอมใส่พอดี ลูกอมพยักหน้าแล้วถาม

ลูกอม : (ชื่อคนอ่าน) รู้ได้ไง ?

ลูกอมทำหน้าตาสงสัย แล้วหันไปสังเกตรอบๆตัวเธอเหมือนคนทำตังหายแล้วหาไม่เจอ -*-

(ชื่อคนอ่าน) : พอๆๆๆๆๆ จะหันอะไรกันนักหนา ที่แขนเธอนะยัยบ้า -*-

ลูกอมทำหน้าเด๋อด๋าแล้วหัวเราะออกมาอย่างดังจนทำให้คนอื่นในสนามบินหันมามองเธอกันใหญ่ เสียงหัวเราะนางมันตลกจริงๆ ชั้นว่าชั้นกับลูกอมเราคงได้เป็นเพื่อนกันอีกนานเลยแหละ

อาจารย์ออสติน : อ่าวว นักเรียนทุน ทุกคนมารวมตัวกันตรงนี้ได้แล้ว อาจารย์จะได้แจกแจงหมายเลขนั่ง

ชั้นหันไปทางยัยลูกอมแต่นางยังไม่หยุดขำ ชั้นว่ามันก็ไม่ได้ตลกอะไรขนาดนั้นเลยนะแต่นางขำเหมือนจะขาดใจสงสัยคงจะหยุดขำไม่ได้สินะ -*-  ชั้นจูงมือยัยลูกอมเดินไปทางอาจารย์ออสตินเพื่อเอาบัตรที่นั่งบนเครื่อง คนอื่นๆเค้าเดินนำกันไปหมดแล้ว เหลือแค่ชั้น ลูกอม อาจารย์ออสตินกับเด็กผู้หญิงอีกคนดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกับชั้นเหมือนกัน

อาจารย์ออสติน : สามที่สุดท้าย (ชื่อคนอ่าน) ลูกอม ตันหยง

อาจารย์พูดชื่อชั้นกับเพื่อนอีกสองคนที่เหลือแล้วส่งตั๋วนั่งให้คนล่ะใบ ลูกอมหยุดขำไปแล้ว ชั้นหันไปทักทายชีอีกคนที่อาจารย์เรียกเมื่อกี้

(ชื่อคนอ่าน) : สวัสดีชั้นชื่อ (ชื่อคนอ่าน) นะ ส่วนนี้ลูกอม เธอชื่อตันหยงใช่มั้ย ?

ตันหยง : อ่อ ใช่จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ หวังว่าเราจะได้เรียนห้องเดียวกันนะ ^_^

อาจารย์ออสติน :  อาจารย์ว่าพวกเธอไปคุยกันต่อบนเครื่องเถอะนะ เดี๋ยวตกเครื่องกันพอดี

พวกเราหัวเราะกันแล้วกันขึ้นเครื่องไปนั่งตามที่หมายเลขของเก้าอี้แต่ล่ะคน ชั้นเหลือบเห็นริสแบรนด์ 1D ที่แขนของตันหยงพอดี เธอคงจะเป็น DIRECTIONER เหมือนกับชั้นสินะ ชั้นกำลังจะชวนยัยลูกอมคุยต่อแต่นางดันหลับตาแล้วห้ามชั้นพูด ชั้บกับตันหยงเลยถามนางว่าเป็นอะไร ?  นางหลับตาพูดด้วยเสียงสั่นๆว่า

ลูกอม : ชั้นกลัวตอนเครื่องขึ้น ฝันดีนะเพื่อนๆ

ลูกอมพูดแค่นั้นแล้วหลับตานอนทันที เออเยี่ยมคะตันหยงยิ้มน้อยๆก่อนะส่ายหัวให้กับลูกอม จะว่าไปยัยลูกอมนี้ก็เหมือนเด็กน่ารักๆใสซื่อมาก ส่วนตันหยงก็สวยเกินไป และชั้นก็ ??  อิจคะอิจ นอนดีกว่า #

               ตอนนี้อาจจะอ่านไม่หนุกเท่าไหร่น้าาาาาา ขอโทษจริงๆ สมองไม่แล่นเลย 55555 ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ 55555 ^_^